Het is 22 mei 2011, zeven uur 's morgens. Ik heb de honden uitgelaten en de vogels gevoerd. Heb nog geen mens op straat gezien, alleen een auto in de verte. Zou het gebeurd zijn? Zouden de rechtvaardigen ten Hemel zijn gevaren? Mij met het slijk der aarde hier achterlatend. Ik weet niet eens zeker of L. nog wel in bed ligt. Ik durf niet te gaan kijken. Wie zouden we gaan missen? Wie blijven er achter? Hoe controleer ik het. Misschien is er niets gebeurd en onderdeel van het aanwakkeren van de globale angstpsychose. Wie zouden er van mijn vrienden en vriendinnen tot de uitverkorenen behoren. Ik durf ze niet te bellen, bang dat ze niet opnemen. De radio en tv. lijken normaal, maar dat kan een band zijn.
Acht uur. Nog steeds niemand op straat. Het is angstvallend stil. Zouden hier dan zoveel godvruchtigen wonen, dat iedereen is verdwenen. Dan maar mailen.
Laat je niet bang maken; jij bent het pad. SiTU
Acht uur. Nog steeds niemand op straat. Het is angstvallend stil. Zouden hier dan zoveel godvruchtigen wonen, dat iedereen is verdwenen. Dan maar mailen.
Laat je niet bang maken; jij bent het pad. SiTU
ROBICHEM
Geen opmerkingen:
Een reactie posten