SiTU: CONSEQUENCES AND

RESPONSIBILITY

Wanneer er in Iraq een kind wordt geboren, is de eerste vraag van de ouders niet “Is het een jongetje of een meisje?”, maar “Is het kind gezond, is het kind normaal?”

In de laatste jaren komen er steeds meer kinderen ter wereld met (extreme) lichamelijke afwijkingen. Kinderen met maar 1 oog en kinderen zonder hoofd of ledematen. Dit zijn de meest extreme gevallen, maar ook lichtere afwijkingen (een waterhoofd bijvoorbeeld) komen vaak voor.

Deze “trend” zal voorlopig aanhouden en zich naar verwachting verergeren. Oorzaak? Het gebruik van munitie tijdens de recente oorlogen, die versterkt was met “verarmd uranium”. Patronen en granaten werden daardoor nog effectiever, robuuster en explosiever. Door de ontploffingen en inslagen kwam het verarmde uranium in de lucht, het stof en het water van Iraq terecht. Eenmaal opgenomen in het eco-systeem hoopte het zich op in voedsel: groente, vis en vlees, om vervolgens in het menselijke lichaam terecht te komen. Met de bovenbeschreven effecten als gevolg.

Nederland heeft er ook op los geknald en is daardoor mede-verantwoordelijk voor dit drama. Daarom moet er op korte termijn steun naar de Iraqese gezondheidszorg en moet dit type munitie, ook in gebruik bij onze strijdkrachten, verdwijnen.