Ademnood

 

Bij onze laatste adem uitblazen verkeren we in een noodsituatie.

We zijn bang voor het komende en de bekende los te laten.

We vinden dit zeer eng en dit is te merken bij bijna alle mensen die op hun sterfbed zijn.

De laatste adem is onze eerste adem die we van God de Vader ontvangen hebben.

We geven deze adem aan de Schepper terug.

Deze adem gaat terug naar de aarde.

Dit is ook de aarde waar onze as of waar we zelf in gaan rusten.

Als we goede werken hebben gedaan heeft deze adem zich reeds vermenigvuldigt.

Op eigen krachten gaan we na dit leven de tunnel door om bij de schepper te komen.

Deze krachten putten we uit onze goede daden werken en het goede gedaan door ons met onze ontvangen talenten.

We moeten sterven om onze goede werken gedaan met onze talenten hemelse krachten te laten verwerven.

Ergens in de bijbel staat iets van een mosterd zaadje die eerst sterven moet in de aarde om zich te gaan ontplooien tot een grote boom.

Het zelfde gebeurd ook met ons na dit leven.

We sterven af en leggen alles in Gods handen en dan gaan we door de tunnel naar het licht.

Niemand is teruggekeerd die eenmaal in dit Eeuwige Licht is geweest.

Alleen Christus Onze Heer is terug gekeerd.

Dit kon Hij omdat Hij de mensgeworden Zoon van God werkelijk is.

Wij hoeven niet meer te ademen als we eenmaal in het Licht der Lichten zijn aangekomen.

Dus komen we ook niet meer in ademnood angsten want daar in Het Licht is het goed vertoeven.

Amen

 

Geschreven door Celeste op zaterdag 24 augustus 2013