De
Lijkwade van Turijn is,
volgens de Katholieke Kerk de doek, waarin het lichaam van Jezus
Christus, na zijn kruisdood werd gewikkeld en in het graf werd
gelegd. Op de doek is de afbeelding zichtbaar van een gekruisigde
man, waarvan de rug tot bloedens toe, werd afgeranseld. Het gezicht
en de hoofdwonden roepen onmiddellijk associaties op met Jezus. Dit
is het gezicht, dat we kennen van de muurschilderingen, schilderijen
en ikonen.
Kritici
noemen de Lijkwade een Middeleeuwse vervalsing en stellen dat de
contouren door een kunstenaar zijn nagetekend. Maar het doek geeft
een drie-dimensionaal beeld van het lichaam en zelfs zouden er munten
op de ogen zijn gelegd. Hiermee moest, volgens oude gebruiken, de
veerman worden betaald, die de dode de rivier de Styx overzette, op
weg naar de onderwereld (Hades).
Een
dergelijke falsificatie zou zelfs de vermogens van Leonardo da Vinci
te boven gaan. Volgens “gelovigen” kon dit alleen maar een bewijs
zijn voor de authenticiteit van de Lijkwade.
Dit
laatste argument is ontkracht. Emily Graig, een medisch illustrator,
toonde in een uitzending van “History's mysteries” aan dat het
mogelijk was een afbeelding diepte mee te geven. Het experiment
leverde een afdruk op, die opvallende gelijkenis vertoonde met de
afdruk op het Turijnse relikwie.
In
de vorige eeuw stond de Roomse Kerk wetenschappers toe om kleine
stukjes van het doek af te knippen en ze in laboratoria te
onderzoeken. Toen de resultaten in Turijn arriveerden, was er sprake
van teleurstelling bij de Kerkelijke autoriteiten en de onderzoekers,
die meenden dat de lijkwade authentiek was. Door twee laboratoria
werd het doek gedateerd als 800 tot 900 jaar oud.
Er
zijn twijfels geuit over de datering, maar velen zijn er nu van
overtuigd, dat het om een vervalsing uit de Middeleeuwen (1100-1200)
gaat. Door de Kruistochten werd West-Europa overstroomd met heilige
objecten. Relikwieën, die direct met Jezus in contact zijn geweest,
stonden in bijzonder hoog aanzien, zoals de speer van Longinus en het
ware Kruis. Het bezit van een dergelijk voorwerp betekende inkomsten
omdat pelgrims van heinde en verre toestroomden. Vervalsing van
religieuze en heilige voorwerpen was dus lucratief. Herkomst en
authenticiteit waren moeilijk in te schatten en vergelijkingen en
onderzoek onmogelijk. Zo zou van de restanten van het “Ware Kruis”
zoals ze in Europa en Klein-Azië bewaard zijn gebleven en tot op
heden worden vereerd, met gemak drie kruizen worden gefabriceerd. Van
de speer van Longistus bezitten we er vier.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten